de Bunya pine tree

Achter ons huis staat een bunya pine (een naaldboom). Behalve dat hij mooi is heb ik tot voor kort weinig aandacht aan hem besteed. Sinds een paar weken laat hij echter met regelmaat zijn vruchten vallen (vergelijk het maar met denneappels). Vanmorgen werd ik er weer aan herinnerd dat ik toch moet oppassen. Die vruchten zijn namelijk best zwaar; deze woog bijna 3 kg. Dat zijn dus bommen ter grootte van mijn voet. Hij kwam een paar meter naast me naar beneden.

De vruchten (noten) zijn eetbaar, dus dat gaan we straks maar eens proberen.

Druk bezig

Het weer is geweldig. Meestal is het tussen 11 en 4 te heet om buiten iets te ondernemen, dus dat is de tijd voor een lunch en een schoonheidsslaapje.
De vroege ochtend en late middag worden benut voor tuin werkzaamheden. Alles rond het huis begint vorm te krijgen. De drains aan de achterkant en zijkant van het huis zijn klaar, de sleuven bekleed met "geofabric" (dat moet de fijne grond erbuiten houden) een drainbuis op de bodem , dan de rest gevuld met grof grind, de geofabric eroverheen gevouwen en tenslotte alles afgewerkt met nog een laagje grof grind.
De keerwand aan de achterkant is klaar, de grond erachter aangevuld en beplant. Alles is afgedekt met houtsnippers om vocht vast te houden en onkruid een beetje te remmen.
Aan de voorkant ziet het er ook al een stuk beter uit.
In de komende weken hopen we een flinke lading "blue metal" (gebroken graniet)  te krijgen die dan de oprit en het terras achter het huis moet bedekken.

Er staan weer een aantal plaatjes in het fotoboek van februari.

Overigens....Mam zou trots op ons zijn: permanent uitzicht op de katholieke kerk aan de achterkant en aan de voorkant kijken we uit op de protestantse. Als dat geen inspirerende omgeving is....

De tuin en de opzichter

De palen van de keerwand bieden een goeie uitkijkpost voor een nieuwe gast in de tuin. Een varaan, hier bekend als een Monitor Lizard. Toch een goeie halve meter lang van kop tot staart. Hij is niet lang blijven zitten.
Inmiddels ziet de achtertuin er zo uit:

10 februari, heb ik jullie laten wachten?

Wat een maand. Opwindend, leuk, spannend, en nog een heleboel meer.
Het belangrijkste was, zonder meer, het bezoek van Mayke met haar pappa en mamma. Dit is wat je noemt een droom-baby. En ze spreekt al uitstekend Nederlands, dialect, Engels en Australisch: Ze speelt en mompelt met een glimlach tot het moment dat ze honger heeft en naar bed wil. Dan is er geen misverstand mogelijk, ze krijst tot ze haar fles krijgt. Zo simpel is dat.
We hebben een gouden tijd gehad samen. Hoewel de overstromingen onze plannen een beetje door mekaar hebben gegooid. De kids en wij hebben genoten.
Even voor de goeie orde, in Mt. Perry hebben we geen last gehad van de overstromingen en de cycloon.
Vorige week hebben we van CEM in Brisbane weer afscheid moeten nemen. Pam en ik zijn nu weer terug in de Perry en zijn druk aan de gang met de tuin. Er moet een keerwand gebouwd worden en de aanplant gaat starten. Phew, dat is zweten op mijn ouwe dag. Die hardhouten palen zijn nog altijd loeizwaar, de gaten in de grond moeten cm voor cm door de rotsen gehakt worden. Jep, jantje zweet. Maar....het begin is er.

Er staat een verzameling foto's in het fotoboek van Januari. Tot snel .