Mijn speeltjes

Australie kent nauwelijks schemering bij opkomende of ondergaande zon. In de winter (nu) gaat de zon rond 6 uur onder, en binnen een half uur is het dan ook pikkedonker. In de zomer is dat een uurtje later, maar ook dan is het om 7 uur zwart. Er zijn een paar straatlantaarns in het dorp; maar de dichtsbijzijnde is toch snel 500 m verderop. Even naar buiten in de avond, of thuiskomen betekent dus een zaklamp paraat. Hier is mijn survival kit: Een Jetbeam RR2 Raptor zaklamp, en mijn ESEE Izula II mes. Ik ben zelden buitenshuis zonder deze twee hulpjes.

Census 2011: De Australische volkstelling

Ik ben aangenomen als officieel census-collector. Contract, Tax File Number, zelfs mijn eerste salaris is al binnen. Aanstaande vrijdag begint het spektakel.
Ruim 200 adressen staan er op mijn lijstje die allemaal individueel moeten worden bezocht om de formulieren af te leveren. Household forms, Individual forms, E-census forms, privacy envelopes, mail-back envelopes, summary-forms, al naar gelang de situatie die ik aantref. Alles netjes te coderen en te registreren.
Ik heb een kaart met een rooie lijn eromheen: zoek het verder maar uit.
En na de census-nacht op 9 augustus moet ik alles weer ophalen.
De komende weken ben ik dus een redelijk druk baasje, rondtoerend in en om Mount Perry.
Ik kijk er naar uit: Een goeie gelegenheid voor me om het dorp en zijn bewoners wat meer te leren kennen. Vooral de mensen die in de "bush" wonen en die ik dus maar moet zien te vinden.

Paspoort

Een paar weken geleden ontdekte ik tot mijn schrik dat mijn paspoort verlopen is. Da's niet handig als je in Mt. Perry woont. In plaats van even naar het Gemeentehuis te lopen met twee pasfoto's, betekent dat dus een tripje naar het dichtsbijzijnde Nederlandse Consulaat. Dat is dus in Brisbane. En daar moet je een afspraak voor maken.
Zaterdag reizen we dus 450 km naar het zuiden, spenderen een weekend bij Pam's broer (dat is altijd een feestje), maandag naar het Consulaat, dinsdag weer terug. Het paspoort wordt dan enkele weken later opgestuurd. Jammer is wel dat ik dan al mijn mooie douanestempels kwijt ben en zelfs mijn visum-sticker.
Het weekend zal ook goed gebruikt worden om wat inkopen te doen. Zo vaak zijn we nu ook weer niet in "de grote stad".

Peter

Nog eentje, voor deze week.
Peter Dingle (Big Pete). Wereldkampioen "woodchop 1996" (serieus!). Een stem zo laag dat menig bassist er jaloers op zou zijn, en armen waar mijn bovenbenen schril bij zouden afsteken. Een echte "gentle giant". Pete is verantwoordelijk voor alle onderhouds werkzaamheden in de lokale goudmijn. Het liefst zou hij alles zelf doen met een set ringsleutels, een lasapparaat en een vette hamer. Maar een deel van zijn tijd zit hij achter de PC met zijn dikke vingers de planning voor de komende week in te voeren. Daar baalt ie verschrikkelijk van. Zo'n toetsenbord gaat overigens maar een paar weken mee. Hij typt daar -met twee vingers- dwars doorheen.
In zijn vrije tijd boert hij er een beetje bij. Toen ik hem laats vroeg hoeveel dieren hij had zei hij "not sure, around 450"
Overigens heeft hij altijd twee of drie runderen in een klein weitje direct naast zijn huis. Die worden speciaal vertroeteld. One for the old man (Pa Dingle is dik in de 80) the rest for me.
Pete is verreweg de sterkste man die ik ken. Hij tilt met gemak in zijn eentje TWEE spoorwegbielzen op en gooit die op een aanhanger. Maar thuis is hij niet de baas volgens zijn eigen zeggen. Hij heeft overigens een schoonheid van een dochter, afgestudeerd electrical engineer.

De bewoners van Mt. Perry

Het lijkt me een aardig idee om zo nu en dan een foto te plaatsen van een van de bewoners van Mt. Perry. Een indruk geven van de kleurrijke omgeving waarin we wonen.
Vandaag: Kenny Ward (Wardie ), de "fencer". Een fencer velt bomen, zaagt ze in stukken van 2,10 m, splijt deze stukken in 4 of 5 (dan krijg je dus split posts), en maakt en repareert met deze split posts afrasteringen (fences). Belangrijkste gereedschap: zijn Stihl kettingzaag.
Kenny is degene die mij "Dutchie" doopte.