Opa Mohren (2)

Die graveer-oefening van Pap (zie vorige post) verdient eigenlijk best wel een vervolg.

Toen ik definitief naar Australie ben vertrokken kon ik 20 kg bagage meenemen. Mijn kleren, documenten, fototoestel, kortom wat je zoal meeneemt als je "op vakantie" gaat. Meer ruimte was er niet en meer hoefde ik ook niet. Al mijn andere bezittingen zijn weggegeven of verkocht. Een aantal belangrijke zaken zoals oude negatieven, foto's, dia's zijn bij een van mijn kinderen opgeslagen.
En ik wilde van mijn beide ouders een aandenken meenemen. Van Mam is dat het bronzen kruisje dat op haar doodskist lag, van Pap is dat dit kleine stukje koper dat alles vertelt.
Het blijft boeien om dit kleinood met regelmaat te bekijken en de verhalen achter iedere inscriptie te herbeleven.
Er zit absoluut geen structuur in. Namen worden genoemd zoals ze spontaan uit zijn vingers kwamen: Betsie, Henk, Danielle, Karin, Frank, Hanneke; maar ook: Gorissen, Konig, Darius (geen idee wie dat was), Lenie, Bair, Koen (met een K), Bari, Hugo, Burgers en Koster. En dan initialen: CEM , Kx, RMC.
En tot slot, behalve allerlei streepjes en xxx, de meest idiote zaken: Pentagon, Schoolgeld, Ren je Rot, Hans en Grietje, Purree, Larie, Brrrr, Netel, Lekkur, "2+2=3" en "1x0=1" (Pap kon echt wel rekenen hoor).
Nee, meer aandenken aan Pap heb ik niet nodig.

Opa Mohren

Nee, niet mijn opa, maar mijn vader: Pap. Altijd U, nooit JE.

Voor de kleinkinderen is hij Opa Mohren, Opa Eduard.

Ik was de jongste van 4 kinderen. Eerst mijn broer, de serieuze, dan mijn oudste zus, de slimme, dan mijn andere zus, het werkezeltje en dan ik, de uitspoker van alle kattekwaad.

Pap was altijd in de weer. Hij kon alles. Gouden handjes die alles repareerden of nieuw maakten. Mam woekerde met het beperkte budget en Pap zorgde ervoor dat niks hoefde te worden aangeschaft dat hij zelf kon maken. De noodzakelijke dingen, maar vooral ook de spontane explosies in zijn creatieve brein. De schommel aan het berghok bijvoorbeeld. De waterleiding in de tuin (de vogeltjes kwamen niks te kort). Zijn -voor mij- indrukwekkendste creatie: de schrikdraad rond de voliere, gemaakt met een heftige bobine uit een auto en een schakelaartje achter het raam.

“Jan, kom eens kijken; heb je al eens een kat gelanceerd zien worden?”

Pap zorgde ervoor dat ik in toom gehouden werd. Niemand heeft meer uren met hem in het berghok doorgebracht – en later in de garage – dan ik. Garagepoorten, asbakken, lampen van kruiwagenwielen, speelgoedgarage, een draaibank om biljartques te maken, een zelfgewikkelde transformator als lasapparaat. Pap kon alles. En ik zat er boven op.

Ik heb alles van hem geleerd, behalve een ding en daar heb ik nog spijt van. Pap kon lassen als geen ander, maar dat boeide mij in die tijd niet. Ik heb nu een klein lasapparaat, maar ik kan alleen maar twee stukken ijzer aan mekaar braden, niet lassen.

Dat electrische karretje dat hij voor de kleinkinderen bouwde had accu's uit oude mijnlampen en uiteindelijk als aandrijving een ruitewisser motor uit een Mercedes. Die hadden de sterkste assen en braken niet af.

Waarom vertel ik dit alles?

Op www.reinonline.nl vertelt mijn neef Jan Rein zijn herinneringen aan Opa Mohren en zijn link naar mij. Brokje in de keel en een klein traantje.

Zoals Jan Rein al zei, Pap was een speciaal iemand.

Overigens: hij heeft ook uitgeprobeerd of je kunt graveren met een flexibele as verbonden aan een wasmachinemotor.. En ja hoor dat kan ! JR: Jouw naam staat niet op het oefenstukje, Wel die van je zus.

Hij is klaar.

Ik ben me er van bewust: ik heb veel vrije tijd. Maar...die wordt (goed?) benut.
Mijn Can Crusher is klaar.

Can Crusher

Mijn volgende project is al een eind uit de startblokken.
Het gebruik van de vuilnisbelt in Mount Perry is niet langer gratis en niet langer 7 dagen per week toegestaan. Het is dus een beetje woekeren met de ruimte in de kleine vuilnisemmer die op vrijdag wordt opgehaald. Lege blikjes nemen nogal wat ruimte in beslag -volle trouwens evenveel- en dus is een oplossing in de maak.
Hopenlijk morgen of overmorgen een demo. Dat is afhankelijk van twee lange bouten die ik nog moet zien te bemachtigen.

Slingshot

Oefening baart .....vanallerlei onzin. Maar het is wel leuk.