Sous vide--vervolg

Hoe hou je dat thermokoppel (dat ding dat de temperatuur van je waterbad meet) netjes op zijn plek, zodat het niet omhoog krult of rond drijft en allerlei gekke waarden vertoont? Tussen de deksel en de pot steken is ook maar behelpen; even ergens aan komen en het zit weer ergens anders. Of nog erger, het schiet eruit.
Soms, heel soms, bieden oplossingen zich gewoon aan.
Op het glazen deksel van de slow-cooker zit een knop en die zit vast met een boutje van de onderkant. Er zit dus al een gaatje in het glazen deksel.
Knop eraf geschroefd en........laat dit gaatje nu net groot genoeg zijn zodat een stalen pijpje dat ik nog had liggen er precies doorheen kan en laat dit pijpje nu net dik genoeg zijn voor het thermokoppel.
Een stukje van een rubber slang, restanten van de orginele knop, de wartel van een lege spuitfles (dat grijze ding), een stukje "heat shrink tubing" (hoe vertaal je dat: warmte krimp buis?) ,epoxylijm...et voila.
Mijn thermokoppel zit precies waar ik het wil hebben, EN....het blijft zitten.

Theatre

In Australie hebben ze geen operatiekamers in de ziekenhuizen. Dat heet hier een Operation Theatre. En een theater was het. Een voorstelling van in totaal 2 1/2 uur.
Camera's in alle hoeken. Twee recht boven de tafel, daar heb ik dus regelmatig naar geknipoogd. Drie chirurgen, de jongste deed het werk, de oudste, Dr. Jason Jenkins, werd met veel respect "the boss" genoemd en hield alles in de gaten. De derde, een ongelofelijk knappe- en vriendelijke Maleisische schone met van die donkerbruine ogen gaf aanwijzingen aan de jonge chirurg en legde tussendoor alles aan mij uit. Ik heb alles kunnen volgen op een van de vele monitoren. Verder telde ik 9 verplegers, verpleegsters, anaestesist etc. Op de tribune, achter glas, nog minstens 10 koppetjes. En dit alles om 7 uur in de ochtend.
Na alle voorbereidingen kwam rond 8 uur "the boss" binnen en kon de voorstelling beginnen. Besloten werd om in de linkerlies de slagader binnen te gaan, dan naar boven in het onderste stukje aorta en dan om te draaien om aan de rechterkant weer naar beneden te komen. Door het inspuiten van contrastvloeistof werden de vaten goed zichtbaar en kon zelfs een amateur (ik dus) zien waar de vernauwingen zaten. Twee boosdoeners tussen heup en knie. Eentje van zo'n 3 cm lang en eentje zo'n 8cm een klein stukje lager. Toen werd dus "the boss" geraadpleegd. Gaan we hier met een ballon aan het werk om het vat open te drukken, of houden we hier noodgedwongen op en zullen we op een latere datum via een bypass de zaak repareren. Het antwoord was vrij laconiek: "if you manage to get the balloon through, go ahead, give it a try, we are here now". Het heeft heel wat bloed (van mij), zweet (van die jonge chirurg) en tranen (ook van mij) gekost, maar uiteindelijk kwam hij er een uur later doorheen. Ballon oppompen en de stent plaatsen (een 15 cm lange stent over beide vernauwingen) was daarna een fluitje van een cent. Alles schoongemaakt en opgeruimd en de handschoenen gingen uit. Ik kreeg een hand van de jonge chirurg. Hij was trots op het resultaat, en terecht.

Sous Vide

Mijn volgende project zat vandaag bij de post: een Sestos PID controller met thermokoppel en SSR.

Tijdens mijn HTS opleiding was Meet- en Regeltechniek een belangrijk onderdeel. Toendertijd was een PID controller het neusje van de zalm, en alleen toegepast bij vitale industriele processen om bijvoorbeeld een temperatuur in een reactor accuraat op een gewenst niveau te houden. Gewoon verwarming aan als het te koud is en weer uit als het te warm is, is niet goed genoeg. De temperatuur schommelt dan altijd tussen een paar graden boven- en een paar graden onder de gewenste waarde. Een PID controller doet dat een heel stuk nauwkeuriger via een Proportioneel, Integrerend en Differentierend algoritme dat de hoeveelheid warmte regelt die aan de reactor wordt toegevoegd. Is de pot een heel klein beetje te koud, dan wordt er ook een heel klein beetje warmte toegevoegd. Zonder in detail te gaan, met een PID controller, mits goed afgesteld, kun je een temperatuur makkelijk op 0,1 C constant houden.
Tijdens mijn studie was een PID controller een kast ter grootte van 4 schoendozen en voor hobbywerk onbetaalbaar en onbruikbaar.
Tegenwoordig: 3 tientjes via Ebay en 4x4x8 cm.

Om sous-vide te koken (google maar als je niet weet wat dit is) is een nauwkeurige regeling van de temperatuur essentieel.
We hebben twee slow-cookers. Eentje wordt dus binnenkort voorzien van een Proportioneel, Integrerende en Diffentierende temperatuurregeling en gevuld met water. Ik hou jullie op de hoogte.