This story is too nice not to be told. It started pretty upsetting, but end good, all good.
The ear-cushions of my Jabra Move headphones were falling apart. Time to order new ones online from the Jabra E-store. They were not that expensive ($14) although the E -store rips you off with their shipping costs from Hong Kong ($18). But I love this headset, so I took a deep breath and ordered them. I payed via PayPal.
They were shipped straight away but when the parcel arrived, one of the new ear-cushions was damaged and could not be used.
E-mail to Jabra: I explained the situation and asked for a new undamaged set to be send.
Answer: Sorry, but there is no warranty on these items, but you can apply for a refund of your purchase.
On the Jabra website I could find how to do this, but I also could read there that shipping costs would not be refunded.
New e-mail to Jabra: I am not interested in a refund, I want to fix my headphones and I definitely don't want to pay the shipping costs again if I re-order after my refund of $14.
Answer: Sorry sir, this is our policy, I can offer you 20% rebate if you re-order (=$2.40) but that's it.
My blood was already pretty heated , but now it started to boil.
Phone call to E-store service: I want new cushions or a full refund (including shipping costs)
Answer: sorry sir, this is all that I am allowed to offer.
Time for some more drastic action:
1: E-mail to Jabra headquarters in Denmark: I wanted Denmark to know how business was done in Australia and explained that if this was Jabra policy, I was very disappointed and would scrap Jabra from my list of favourites.
2: Complaint with PayPal.
Within 2 days I got a reply from the Marketing Manager Australia & New Zealand with apologies and the text:
If you could please reach out to me directly
with your contact address, I will be sure to arrange to have a
replacement pair sent to you tomorrow, and I will also follow up with
our support team to ensure that
the refund you requested is processed.
Later that day I also got a reply from Hong Kong in witch they said that they had reviewed my case and that a new set was on its way, free of charge.
(I bet somebody got a slap on the wrist with some strong Danish language)
So In my reply to the Marketing Manager I accepted her apologies, I told her that Hong Kong had reacted too and was sending a new set, but I gave her my address anyway because I would not mind to receive a spare set.
Now comes the fun part:
1: I received two new sets from the marketing manager
2: The set from Hong Kong is on it's way and according to the tracking number has arrived in Brisbane and will be here in a few days.
3. Today I got an email from PayPal saying that they decided my case in my favour, and that they would refund the total amount of $32.
So here we are, 3 sets of new ear-cushions, for free.
Tuesday, February 28, 2017
Wednesday, July 22, 2015
Domeinnaam "www.mohren.nl"
10-15 jaar geleden heb ik de internet domeinnaam "www.mohren.nl" laten registreren via een firma in Nijmegen. Om duistere redenen is dit domein door die firma ruim een maand geleden zonder mijn medeweten opgeheven. De procedure is dat de naam dan gedurende 40 dagen in "quarantaine" komt zodat de opheffing ongedaan kan worden gemaakt. De Nijmeegse firma bestaat echter niet meer en zij is de enige die dit ongedaan maken kon realiseren.
Er bleef dus niks anders over dan afwachten tot de quarantaine was verlopen en dan opnieuw de naam "Mohren.nl" registreren via een nieuwe firma. De einddatum was 19 juli.
Zelfs met een tijdsvoordeel van 8 uur was ik echter te laat.
Er zijn kapers op de kust die geld ruiken en ELKE domeinnaam automatisch inpikken zodra die beschikbaar komt uit quarantaine. Daar kan ik niet tegenop.
Via een mailtje aan de nieuwe eigenaar (SONEXO.NL) gevraagd wat de mogelijkheden zijn:
Beste lezer,
De domeinnaam "mohren.nl" is vele jaren door mij gebruikt (=mijn achternaam). Door problemen met de registrar is dit domein enige tijd geleden opgeheven en in quarantaine geplaatst.
Op 19 juli zou deze naam weer vrijkomen en ik had de intentie om deze weer voor mij beschikbaar te krijgen.
Ik constateer echter dat U sneller bent geweest dan ik.
Wat kan ik doen?
mvg,
Jan Mohren
Het antwoord van SONEXO is prijzig:
Geachte,
De vraagprijs voor de domeinnaam mohren.nl bedraagt EUR 490,- exclusief BTW.
Bij interesse in overname zal ik onze procedure van overdracht per email doorsturen.
Mocht u nog vragen hebben, dan zijn wij bereikbaar per email(info@sonexo.nl).
Met vriendelijke groet | Kind regards | Cordiali saluti
Cordialement | Saludos cordiales | Mit freundlichen Grüßen
Marcel Robbers
Sonexo B.V.
Daar laten we het niet bij zitten. De SIDN is de overkoepelende Nedelandse organisatie die de domeinnamen met de extensie ".nl" beheert en in de gaten houdt. Zij hebben een uitgebreide misbruik procedure. Er is bovendien voldoende jurisprudentie om de handelwijze van SONEXO met succes te bestrijden.
Marcel Robbers heeft dus antwoord gekregen, hij kent mij nog niet goed genoeg:
Beste Marcel,
Dit is belachelijk. Geldklopperij.
Om allerlei redenen is de domeinnaam in juni opgeheven, zonder mijn toestemming. Ik heb deze vele jaren gebruikt.
Jullie pikken hem blijkbaar automatisch in zodra hij uit quarantaine komt, waardoor ik geen enkele kans maak op registratie van mijn eigen achternaam.
Gelukkig heeft de SIDN hier een "procedure" voor.
met vriendelijke groeten terug,
Jan Mohren
Er bleef dus niks anders over dan afwachten tot de quarantaine was verlopen en dan opnieuw de naam "Mohren.nl" registreren via een nieuwe firma. De einddatum was 19 juli.
Zelfs met een tijdsvoordeel van 8 uur was ik echter te laat.
Er zijn kapers op de kust die geld ruiken en ELKE domeinnaam automatisch inpikken zodra die beschikbaar komt uit quarantaine. Daar kan ik niet tegenop.
Via een mailtje aan de nieuwe eigenaar (SONEXO.NL) gevraagd wat de mogelijkheden zijn:
Beste lezer,
De domeinnaam "mohren.nl" is vele jaren door mij gebruikt (=mijn achternaam). Door problemen met de registrar is dit domein enige tijd geleden opgeheven en in quarantaine geplaatst.
Op 19 juli zou deze naam weer vrijkomen en ik had de intentie om deze weer voor mij beschikbaar te krijgen.
Ik constateer echter dat U sneller bent geweest dan ik.
Wat kan ik doen?
mvg,
Jan Mohren
Het antwoord van SONEXO is prijzig:
Geachte,
De vraagprijs voor de domeinnaam mohren.nl bedraagt EUR 490,- exclusief BTW.
Bij interesse in overname zal ik onze procedure van overdracht per email doorsturen.
Mocht u nog vragen hebben, dan zijn wij bereikbaar per email(info@sonexo.nl).
Met vriendelijke groet | Kind regards | Cordiali saluti
Cordialement | Saludos cordiales | Mit freundlichen Grüßen
Marcel Robbers
Sonexo B.V.
Daar laten we het niet bij zitten. De SIDN is de overkoepelende Nedelandse organisatie die de domeinnamen met de extensie ".nl" beheert en in de gaten houdt. Zij hebben een uitgebreide misbruik procedure. Er is bovendien voldoende jurisprudentie om de handelwijze van SONEXO met succes te bestrijden.
Marcel Robbers heeft dus antwoord gekregen, hij kent mij nog niet goed genoeg:
Beste Marcel,
Dit is belachelijk. Geldklopperij.
Om allerlei redenen is de domeinnaam in juni opgeheven, zonder mijn toestemming. Ik heb deze vele jaren gebruikt.
Jullie pikken hem blijkbaar automatisch in zodra hij uit quarantaine komt, waardoor ik geen enkele kans maak op registratie van mijn eigen achternaam.
Gelukkig heeft de SIDN hier een "procedure" voor.
met vriendelijke groeten terug,
Jan Mohren
Monday, June 9, 2014
Sous vide--vervolg
Hoe hou je dat thermokoppel (dat ding dat de temperatuur van je waterbad meet) netjes op zijn plek, zodat het niet omhoog krult of rond drijft en allerlei gekke waarden vertoont? Tussen de deksel en de pot steken is ook maar behelpen; even ergens aan komen en het zit weer ergens anders. Of nog erger, het schiet eruit.
Soms, heel soms, bieden oplossingen zich gewoon aan.
Op het glazen deksel van de slow-cooker zit een knop en die zit vast met een boutje van de onderkant. Er zit dus al een gaatje in het glazen deksel.
Knop eraf geschroefd en........laat dit gaatje nu net groot genoeg zijn zodat een stalen pijpje dat ik nog had liggen er precies doorheen kan en laat dit pijpje nu net dik genoeg zijn voor het thermokoppel.
Een stukje van een rubber slang, restanten van de orginele knop, de wartel van een lege spuitfles (dat grijze ding), een stukje "heat shrink tubing" (hoe vertaal je dat: warmte krimp buis?) ,epoxylijm...et voila.
Mijn thermokoppel zit precies waar ik het wil hebben, EN....het blijft zitten.
Soms, heel soms, bieden oplossingen zich gewoon aan.
Op het glazen deksel van de slow-cooker zit een knop en die zit vast met een boutje van de onderkant. Er zit dus al een gaatje in het glazen deksel.
Knop eraf geschroefd en........laat dit gaatje nu net groot genoeg zijn zodat een stalen pijpje dat ik nog had liggen er precies doorheen kan en laat dit pijpje nu net dik genoeg zijn voor het thermokoppel.
Een stukje van een rubber slang, restanten van de orginele knop, de wartel van een lege spuitfles (dat grijze ding), een stukje "heat shrink tubing" (hoe vertaal je dat: warmte krimp buis?) ,epoxylijm...et voila.
Mijn thermokoppel zit precies waar ik het wil hebben, EN....het blijft zitten.
Friday, June 6, 2014
Theatre
In Australie hebben ze geen operatiekamers in de ziekenhuizen. Dat heet hier een Operation Theatre. En een theater was het. Een voorstelling van in totaal 2 1/2 uur.
Camera's in alle hoeken. Twee recht boven de tafel, daar heb ik dus regelmatig naar geknipoogd. Drie chirurgen, de jongste deed het werk, de oudste, Dr. Jason Jenkins, werd met veel respect "the boss" genoemd en hield alles in de gaten. De derde, een ongelofelijk knappe- en vriendelijke Maleisische schone met van die donkerbruine ogen gaf aanwijzingen aan de jonge chirurg en legde tussendoor alles aan mij uit. Ik heb alles kunnen volgen op een van de vele monitoren. Verder telde ik 9 verplegers, verpleegsters, anaestesist etc. Op de tribune, achter glas, nog minstens 10 koppetjes. En dit alles om 7 uur in de ochtend.
Na alle voorbereidingen kwam rond 8 uur "the boss" binnen en kon de voorstelling beginnen. Besloten werd om in de linkerlies de slagader binnen te gaan, dan naar boven in het onderste stukje aorta en dan om te draaien om aan de rechterkant weer naar beneden te komen. Door het inspuiten van contrastvloeistof werden de vaten goed zichtbaar en kon zelfs een amateur (ik dus) zien waar de vernauwingen zaten. Twee boosdoeners tussen heup en knie. Eentje van zo'n 3 cm lang en eentje zo'n 8cm een klein stukje lager. Toen werd dus "the boss" geraadpleegd. Gaan we hier met een ballon aan het werk om het vat open te drukken, of houden we hier noodgedwongen op en zullen we op een latere datum via een bypass de zaak repareren. Het antwoord was vrij laconiek: "if you manage to get the balloon through, go ahead, give it a try, we are here now". Het heeft heel wat bloed (van mij), zweet (van die jonge chirurg) en tranen (ook van mij) gekost, maar uiteindelijk kwam hij er een uur later doorheen. Ballon oppompen en de stent plaatsen (een 15 cm lange stent over beide vernauwingen) was daarna een fluitje van een cent. Alles schoongemaakt en opgeruimd en de handschoenen gingen uit. Ik kreeg een hand van de jonge chirurg. Hij was trots op het resultaat, en terecht.
Camera's in alle hoeken. Twee recht boven de tafel, daar heb ik dus regelmatig naar geknipoogd. Drie chirurgen, de jongste deed het werk, de oudste, Dr. Jason Jenkins, werd met veel respect "the boss" genoemd en hield alles in de gaten. De derde, een ongelofelijk knappe- en vriendelijke Maleisische schone met van die donkerbruine ogen gaf aanwijzingen aan de jonge chirurg en legde tussendoor alles aan mij uit. Ik heb alles kunnen volgen op een van de vele monitoren. Verder telde ik 9 verplegers, verpleegsters, anaestesist etc. Op de tribune, achter glas, nog minstens 10 koppetjes. En dit alles om 7 uur in de ochtend.
Na alle voorbereidingen kwam rond 8 uur "the boss" binnen en kon de voorstelling beginnen. Besloten werd om in de linkerlies de slagader binnen te gaan, dan naar boven in het onderste stukje aorta en dan om te draaien om aan de rechterkant weer naar beneden te komen. Door het inspuiten van contrastvloeistof werden de vaten goed zichtbaar en kon zelfs een amateur (ik dus) zien waar de vernauwingen zaten. Twee boosdoeners tussen heup en knie. Eentje van zo'n 3 cm lang en eentje zo'n 8cm een klein stukje lager. Toen werd dus "the boss" geraadpleegd. Gaan we hier met een ballon aan het werk om het vat open te drukken, of houden we hier noodgedwongen op en zullen we op een latere datum via een bypass de zaak repareren. Het antwoord was vrij laconiek: "if you manage to get the balloon through, go ahead, give it a try, we are here now". Het heeft heel wat bloed (van mij), zweet (van die jonge chirurg) en tranen (ook van mij) gekost, maar uiteindelijk kwam hij er een uur later doorheen. Ballon oppompen en de stent plaatsen (een 15 cm lange stent over beide vernauwingen) was daarna een fluitje van een cent. Alles schoongemaakt en opgeruimd en de handschoenen gingen uit. Ik kreeg een hand van de jonge chirurg. Hij was trots op het resultaat, en terecht.
Monday, June 2, 2014
Sous Vide
Mijn volgende project zat vandaag bij de post: een Sestos PID controller met thermokoppel en SSR.
Tijdens mijn HTS opleiding was Meet- en Regeltechniek een belangrijk onderdeel. Toendertijd was een PID controller het neusje van de zalm, en alleen toegepast bij vitale industriele processen om bijvoorbeeld een temperatuur in een reactor accuraat op een gewenst niveau te houden. Gewoon verwarming aan als het te koud is en weer uit als het te warm is, is niet goed genoeg. De temperatuur schommelt dan altijd tussen een paar graden boven- en een paar graden onder de gewenste waarde. Een PID controller doet dat een heel stuk nauwkeuriger via een Proportioneel, Integrerend en Differentierend algoritme dat de hoeveelheid warmte regelt die aan de reactor wordt toegevoegd. Is de pot een heel klein beetje te koud, dan wordt er ook een heel klein beetje warmte toegevoegd. Zonder in detail te gaan, met een PID controller, mits goed afgesteld, kun je een temperatuur makkelijk op 0,1 C constant houden.
Tijdens mijn studie was een PID controller een kast ter grootte van 4 schoendozen en voor hobbywerk onbetaalbaar en onbruikbaar.
Tegenwoordig: 3 tientjes via Ebay en 4x4x8 cm.
Om sous-vide te koken (google maar als je niet weet wat dit is) is een nauwkeurige regeling van de temperatuur essentieel.
We hebben twee slow-cookers. Eentje wordt dus binnenkort voorzien van een Proportioneel, Integrerende en Diffentierende temperatuurregeling en gevuld met water. Ik hou jullie op de hoogte.
Tijdens mijn HTS opleiding was Meet- en Regeltechniek een belangrijk onderdeel. Toendertijd was een PID controller het neusje van de zalm, en alleen toegepast bij vitale industriele processen om bijvoorbeeld een temperatuur in een reactor accuraat op een gewenst niveau te houden. Gewoon verwarming aan als het te koud is en weer uit als het te warm is, is niet goed genoeg. De temperatuur schommelt dan altijd tussen een paar graden boven- en een paar graden onder de gewenste waarde. Een PID controller doet dat een heel stuk nauwkeuriger via een Proportioneel, Integrerend en Differentierend algoritme dat de hoeveelheid warmte regelt die aan de reactor wordt toegevoegd. Is de pot een heel klein beetje te koud, dan wordt er ook een heel klein beetje warmte toegevoegd. Zonder in detail te gaan, met een PID controller, mits goed afgesteld, kun je een temperatuur makkelijk op 0,1 C constant houden.
Tijdens mijn studie was een PID controller een kast ter grootte van 4 schoendozen en voor hobbywerk onbetaalbaar en onbruikbaar.
Tegenwoordig: 3 tientjes via Ebay en 4x4x8 cm.
Om sous-vide te koken (google maar als je niet weet wat dit is) is een nauwkeurige regeling van de temperatuur essentieel.
We hebben twee slow-cookers. Eentje wordt dus binnenkort voorzien van een Proportioneel, Integrerende en Diffentierende temperatuurregeling en gevuld met water. Ik hou jullie op de hoogte.
Sunday, May 18, 2014
Pennenbakje
Hoe moeilijk is het om een beetje nauwkeurig te werken met alleen handgereedschap ? Om eerlijk te zijn : dat valt vies tegen.
Ik had een stuk mahonie liggen van een oude zitbank. Met de handzaag een dun plankje eruit gezaagd en een smalle lange strip. Allebei ruim 8 mm dik. Met de schaaf alles vlak geschaafd tot precies 8 mm en netjes recht en haaks. Daarna met een beitel een sponning in de strip. Uit die strip heb ik vier stukjes in verstek gezaagd voor de zijkanten van het pennenbakje. Het plankje is passend geschaafd in de sponningen van de zijkanten. Lijmen en schuren...Klaar. Het is niet perfect, maar wel mooi, vind ik.
En...wie heeft er nu een mahoniehouten pennenbakje?
Ik had een stuk mahonie liggen van een oude zitbank. Met de handzaag een dun plankje eruit gezaagd en een smalle lange strip. Allebei ruim 8 mm dik. Met de schaaf alles vlak geschaafd tot precies 8 mm en netjes recht en haaks. Daarna met een beitel een sponning in de strip. Uit die strip heb ik vier stukjes in verstek gezaagd voor de zijkanten van het pennenbakje. Het plankje is passend geschaafd in de sponningen van de zijkanten. Lijmen en schuren...Klaar. Het is niet perfect, maar wel mooi, vind ik.
En...wie heeft er nu een mahoniehouten pennenbakje?
Monday, March 3, 2014
Power
Het volgende project is van start....
Ik heb al eens eerder over het aantal stopcontacten onder mijn bureau geschreven (18 stuks). Dat is inmiddels redelijk netjes opgelost, maar het irriteert me mateloos dat in 9 van deze stopcontacten zo'n "blok" zit (voedingsadapter) die 5 of 12 volt levert aan allerlei apparaten. Ze zijn allemaal verschillend, een aantal direct in het stopcontact geplugd, andere via een eindje kabel en een stekker. Alle kabels zijn eigenlijk te lang of te kort. Kortom een doorn in mijn oog.
Dat gaan we dus moderniseren en tegelijk netjes beveiligen.
In elke PC zit een voeding. Daar heb ik dus eentje van bemachtigd op de markt voor een tientje . Die levert 3,3V, 5V en 12 V via een hele bos kabels. Voor de 3,3 V heb ik niet direct een bestemming maar de 5 en 12V zijn precies waar ik op uit ben. Ik heb de kabels inmiddels gebundeld, een vermogensweerstand gemonteerd tussen 5V en aarde en een kortsluitverbinding gemaakt voor de "power-on" kabel.
Het mooie van deze oplossing is bovendien dat deze voeding nette ingebouwde overbelasting en kortsluit beveiligingen heeft.
Deze ene voeding kan al die voedingsadapters onder mijn bureau vervangen. Nette op maat gemaakte laagspanningskabels naar de apparaten en klaar is kees. En voor de verbindingen gaan we gebruik maken van "Molex Minifit" connectors; daar heb ik uitgebreid over gecommuniceerd met een gerenommeerd Molex Sales Engineer uit Maastricht.
Ik heb al eens eerder over het aantal stopcontacten onder mijn bureau geschreven (18 stuks). Dat is inmiddels redelijk netjes opgelost, maar het irriteert me mateloos dat in 9 van deze stopcontacten zo'n "blok" zit (voedingsadapter) die 5 of 12 volt levert aan allerlei apparaten. Ze zijn allemaal verschillend, een aantal direct in het stopcontact geplugd, andere via een eindje kabel en een stekker. Alle kabels zijn eigenlijk te lang of te kort. Kortom een doorn in mijn oog.
Dat gaan we dus moderniseren en tegelijk netjes beveiligen.
In elke PC zit een voeding. Daar heb ik dus eentje van bemachtigd op de markt voor een tientje . Die levert 3,3V, 5V en 12 V via een hele bos kabels. Voor de 3,3 V heb ik niet direct een bestemming maar de 5 en 12V zijn precies waar ik op uit ben. Ik heb de kabels inmiddels gebundeld, een vermogensweerstand gemonteerd tussen 5V en aarde en een kortsluitverbinding gemaakt voor de "power-on" kabel.
Het mooie van deze oplossing is bovendien dat deze voeding nette ingebouwde overbelasting en kortsluit beveiligingen heeft.
Deze ene voeding kan al die voedingsadapters onder mijn bureau vervangen. Nette op maat gemaakte laagspanningskabels naar de apparaten en klaar is kees. En voor de verbindingen gaan we gebruik maken van "Molex Minifit" connectors; daar heb ik uitgebreid over gecommuniceerd met een gerenommeerd Molex Sales Engineer uit Maastricht.
Subscribe to:
Posts (Atom)