Toen ik definitief naar Australie ben vertrokken kon ik 20 kg bagage meenemen. Mijn kleren, documenten, fototoestel, kortom wat je zoal meeneemt als je "op vakantie" gaat. Meer ruimte was er niet en meer hoefde ik ook niet. Al mijn andere bezittingen zijn weggegeven of verkocht. Een aantal belangrijke zaken zoals oude negatieven, foto's, dia's zijn bij een van mijn kinderen opgeslagen.
En ik wilde van mijn beide ouders een aandenken meenemen. Van Mam is dat het bronzen kruisje dat op haar doodskist lag, van Pap is dat dit kleine stukje koper dat alles vertelt.
Het blijft boeien om dit kleinood met regelmaat te bekijken en de verhalen achter iedere inscriptie te herbeleven.
Er zit absoluut geen structuur in. Namen worden genoemd zoals ze spontaan uit zijn vingers kwamen: Betsie, Henk, Danielle, Karin, Frank, Hanneke; maar ook: Gorissen, Konig, Darius (geen idee wie dat was), Lenie, Bair, Koen (met een K), Bari, Hugo, Burgers en Koster. En dan initialen: CEM , Kx, RMC.
En tot slot, behalve allerlei streepjes en xxx, de meest idiote zaken: Pentagon, Schoolgeld, Ren je Rot, Hans en Grietje, Purree, Larie, Brrrr, Netel, Lekkur, "2+2=3" en "1x0=1" (Pap kon echt wel rekenen hoor).
Nee, meer aandenken aan Pap heb ik niet nodig.
2 comments:
Helemaal leuk. Als ik zo de blog van Jan Rein en jou lees, kom ik toch weer meer over opa te weten. Zelf heb ik niet heel veel herinneringen aan hem, jammergenoeg. Dat wasmachineproeflasplaatje ziet er trouwens wel veel blinkender uit nu, dan een week geleden. Dikke kus voor jullie
Jammer, wordfeud pakt 'm niet. Was een leuke suggestie, Maart! x
Post a Comment