Green frog

Mieke was sure that my green girlfriend was a fake one. We have been playing with her a few times, and until now this is the best result. She is alive for sure and she eats out of our hand. a juicy moth.

Goedgekeurd

Jimmy vindt het niet erg dat de vogelhuisjes niet verkocht zijn. Hij is best tevreden met zijn nieuwe onderkomen(s) in de voortuin. Wij ook trouwens.

Werkbank als freestafel

My "router table" was nothing more than a board of mdf that I had to clamp down on my workmate. It worked, but it was a wobbly construction and quite a hassle to set up.
Now that I constructed a new workbench top, I figured out that I could mount my router as an inlay plate in that workbench. The router is attached to a square board of bakelite and this board fits snug and flush in a recess in the workbench.
I am very happy with this. When not in use I will fit a board of plywood in the opening.

Werkblad

Nu er een dak boven de werkbank is, was de tijd ook rijp voor een net werkblad. Het oude planken blad was zo krom als een banaan door afwisselend regen en zon.
4,5 cm dik, netjes met een blokschaaf vlak geschaafd, geschuurd en in de lijnolie. Bankschroef gemonteerd en uiteraard de schroefgaten opgevuld met houten pluggen.

De poten van de werkbank zijn van 20 cm dik hardhout en die staan 40 cm in de beton; daar was niks mis mee. Dit beestje gaat nog 25 jaar mee.

Te Koop

Eens kijken of deze "proeve van huisvlijt" een aantal dollars kan opbrengen op de markt.
Ik zou graag een kleine lintzaag kopen; sparen dus.

IKEJAN "fågelhus"

Drie "flatpacs" klaar voor frezen, grondverf, plamuur en eindafwerking.

Uiteraard zit er een inbussleuteltje bij voor de montage.

De Mei kan erop

Het dak is klaar. Een aantal oude golfplaten weten te bemachtigen.
't Mag dan niet het mooiste stalen dak zijn, maar functioneel is het wel. Ik heb zelfs m'n las-kunsten weten te benutten. Alles is aan mekaar "gebraden".
De linkerkant scherm ik ook nog af als ik nog een paar platen vind. Dat houdt de regen van mijn kolomboor af en dan kan ik eindelijk die smerige witte platic ook weggooien.
Vanmiddag dus maar een Mei-tak erop en verplicht een pilsje vatten.

Klaar

Niks meer aan doen. Zo laat ik hem.

Kleurtjes

Het is best lastig om een vrolijke kleurcombinatie te kiezen en nog lastiger om die randjes en lijntjes een beetje netjes te krijgen. Pfff wat een gepruts.

Vogelhuisje.....het vervolg

De draad van voor de vakantie weer opgepakt.

Het dak zit erop, deuren en raamluiken. Alles gelijmd en geschuurd, grondverf........morgen verder.

Theodoliet

Voor de landmeetkundigen onder jullie.
Bij het ontruimen van John's garage (Pam's broer) dook deze mahoniehouten kist op. Behalve de telescoop zelf zat er een helemaal complete antieke theodoliet in.
Gemaakt door Troughton & Simms in Londen, ergens eind 19e eeuw. Alle waterpassen, kompas, stelschroeven, noem maar op, en alles in de orginele mahoniehouten kist.
Dat wordt een mooi restauratieproject.

Zo zou het moeten (kunnen?) worden:

Vogelhuisjes

Het was dus niet helemaal duidelijk wat dat tweede "ding" was in mijn vorige post:
Hier zijn we een provisorisch stapje verder:

freestafel (2)

En wat is dan de bedoeling van dit allemaal; waar heb dat nou voor nodig ?
Om een lang verhaal kort te maken, dit is de inspiratie:

 en we zijn op het goeie pad:

Wordt vervolgd....

Freestafel

Jullie dachten natuurlijk dat ik stil heb gezeten. Niks hoor.
Mijn freestafel is bijna klaar maar al ver genoeg om in gebruik te nemen.
Mijn tweede frees, de zwaardere van de twee, heb ik onder een plaat bakeliet gemonteerd. Deze plaat heb ik verzonken in een dikke plaat MDF met een triplex top. Alles is perfect vlak. Een verticale geleider, haaks, met twee aparte platen bakeliet als glij-oppervlak.
Dit alles past netjes op mijn workmate zodat ik het makkelijk kan opbergen.

Nu kan ik deze opzet gebruiken om alles helemaal af te werken met een paar t-tracks zodat ik de klemmen niet meer nodig heb en alles permanent gemonteerd kan blijven.
.....wordt vervolgt....(na de vakantie).

Thermodynamics (2) translation

I got a request to translate this story in English.
Een les in thermodynamica, warmtetransport dus. Het verschil tussen een warmtepomp en traditonele verwarming. Ter algemene informatie: HEEL grof gerekend levert een kilo kolen, een liter olie en een kubieke meter aardgas dezelfde hoeveelheid warmte (grofweg 35 MJ, 35 Mega Joules). Dit komt (weer grof) overeen met 10 KWh electriciteit. Ik ga het niet hebben over rendement, verliezen, isolatie; alleen maar een hele grove vergelijking. Wij hebben in huis geen centrale verwarming. Gedurende de winteravonden gebruiken we twee, soms drie, electrische kachels. Elk zo'n 2 KW. Overdag is het normaal gesproken boven de 20 graden, dus dan is het niet nodig. Grofweg kun je stellen dat er zo'n 6 KW nodig is om een aangename avond te hebben. Elke KW die we nodig hebben om te verwarmen komt rechtstreeks uit het stopcontact en wordt betaald. Dus elk uur verwarmen kost 6 Kwh. Elke KW warmte via een gas, kolen, of oliekachel zou ook volledig moeten worden betaald. Nu een sprongetje naar een koelkast. Waarom? Lees verder. De motor (compressor) in de koelkast koelt de binnenkant (de koelelementen) en het rooster (de verdamper) achterop de koelkast wordt daardoor warm. Wat er eigenlijk gebeurt is dat warmte aan de inhoud van de koelkast wordt onttrokken en aan de buitenkant van de koelkast weer wordt afgegeven aan de buitenlucht. Een “warmtepomp” dus .Een airconditioner doet precies hetzelfde: hij onttrekt warmte aan je huis en geeft die warmte weer af aan de buitenlucht. Om dat te doen zijn er een compressor en een paar ventilatoren nodig. De grap is echter dat deze apparaten samen veel minder energie (electriciteit) verbruiken dan de hoeveelheid warmte die ze uit je huis kunnen halen. Weer grofweg: een factor 3-4 minder. Een airconditioner die 2KW electriciteit verbruikt kan dus 6-8 KW warmte uit je huis halen. De huidige split-system airconditioners bestaan uit een binnen-unit (die de warmte uit je huis onttrekt) en een buiten-unit (die te warmte afvoert). De werking van deze systemen kun je vaak echter ook omkeren: een “split system, reverse cycle airconditioner”. De twee units werken dan andersom: de buiten-unit onttrekt warmte aan de buitenlucht (het wordt buiten dus nog een beetje kouder) en de binnen-unit geeft deze warmte af aan de woonkamer (en fungeert als verwarming). De truuk is nu uiteraard: de airconditioner verbruikt 2 KW electriciteit en hij blaast 6-8 KW warmte naar binnen. Waarom dit verhaal: hier staat ie: Mitsubishi DXK24Z4-S. Ze komen hem een dezer dagen installeren. Geen ruikende kacheltjes, brandgevaar, verlengkabels, struikelpartijen EN: als het buiten 35 graden wordt is er de normal cycle !	A lecture in Thermodynamics, heat transport. The difference between a heat pump and a traditional heating. As a general information: VERY roughly, burning a kg coal, a litre oil, and a cubic meter of gas, brings the same amount of heat (35 Mega Joules). This is -again very rough- the same as 10 KWh electricity. I am not talking about efficiency, losses, insulation; just a very rough comparison. In our house we don't have central heating. During the winter evenings we use two, sometimes three electric heaters, 2 KW each. During the day, the outside temperature is normally above 20 Deg, so they are not needed then. Roughly spoken, we need 6 KW to have a comfortable evening. Each KW that we need for heating is directly drawn from the power outlet and has to be payed for. Each KW heat from a coal-, oil- or gas heater also would have to be purchased and payed. Let's jump to a fridge. Why ? Read on. The motor (compressor) in the fridge cools the inside of the fridge (the cooling elements) and the element on the back of the fridge (the evaporator) gets warm. What actually happens is that heat is extracted from the content of the fridge and this amount of heat is transferred and dissipated in the outside air. Hence a “heatpump” An Air-conditioner does exactly the same: It extracts heat from your house and transfers it to the outside air. To do all of this, a compressor and a few fans are needed. The funny part is, that the compressor and fans together, consume a lot less energy (electricity) than the amount of heat that they can extract from your house. Again roughly: a factor 3-4 less. An air-conditioner that uses 2 KW electricity is able to extract 6-8 KW heat from your house. The current split-system air-conditioner consist of an indoor unit (It extracts the heat from your house) and an outdoor unit (It gets rid of this heat). The operation of these systems can often be reversed: a “split system, reverse cycle air-conditioner”. This way the two units operate in the opposite direction: the outdoor unit extracts heat from the outside air (it gets even a little bit colder outside) and the indoor unit delivers this amount of heat to the living room (and acts as a heater). Of course the trick is: the air-conditioner uses 2 KW electricity to operate and it blows 6-8 KW of heat inside. Why this story: Here he is: Mitsubishi DXK24Z4-S. It will be installed in a few days time. No smelling heaters any more, fire hazard, extension cords, tripping AND once it gets 35 DEG outside, there is the normal cycle !

Thermodynamica

Een les in thermodynamica, warmtetransport dus. Het verschil tussen een warmtepomp en traditonele verwarming.

Ter algemene informatie: HEEL grof gerekend levert een kilo kolen, een liter olie en een kubieke meter aardgas dezelfde hoeveelheid warmte (grofweg 35 MJ, 35 Mega Joules). Dit komt (weer grof) overeen met 10 KWh electriciteit. Ik ga het niet hebben over rendement, verliezen, isolatie; alleen maar een hele grove vergelijking.

Wij hebben in huis geen centrale verwarming. Gedurende de winteravonden gebruiken we twee, soms drie, electrische kachels. Elk zo'n 2 KW. Overdag is het normaal gesproken boven de 20 graden, dus dan is het niet nodig. Grofweg kun je stellen dat er zo'n 6 KW nodig is om een aangename avond te hebben.

Elke KW die we nodig hebben om te verwarmen komt rechtstreeks uit het stopcontact en wordt betaald. Dus elk uur verwarmen kost 6 Kwh. Elke KW warmte via een gas, kolen, of oliekachel zou ook volledig moeten worden betaald.

Nu een sprongetje naar een koelkast. Waarom? Lees verder.

De motor (compressor) in de koelkast koelt de binnenkant (de koelelementen) en het rooster (de verdamper) achterop de koelkast wordt daardoor warm.

Wat er eigenlijk gebeurt is dat warmte aan de inhoud van de koelkast wordt onttrokken en aan de buitenkant van de koelkast weer wordt afgegeven aan de buitenlucht. Een “warmtepomp” dus .Een airconditioner doet precies hetzelfde: hij onttrekt warmte aan je huis en geeft die warmte weer af aan de buitenlucht. Om dat te doen zijn er een compressor en een paar ventilatoren nodig.

De grap is echter dat deze apparaten samen veel minder energie (electriciteit) verbruiken dan de hoeveelheid warmte die ze uit je huis kunnen halen. Weer grofweg: een factor 3-4 minder. Een airconditioner die 2KW electriciteit verbruikt kan dus 6-8 KW warmte uit je huis halen.

De huidige split-system airconditioners bestaan uit een binnen-unit (die de warmte uit je huis onttrekt) en een buiten-unit (die te warmte afvoert). De werking van deze systemen kun je vaak echter ook omkeren: een “split system, reverse cycle airconditioner”.

De twee units werken dan andersom: de buiten-unit onttrekt warmte aan de buitenlucht (het wordt buiten dus nog een beetje kouder) en de binnen-unit geeft deze warmte af aan de woonkamer (en fungeert als verwarming). De truuk is nu uiteraard: de airconditioner verbruikt 2 KW electriciteit en hij blaast 6-8 KW warmte naar binnen.

Waarom dit verhaal: hier staat ie: Mitsubishi DXK24Z4-S. Ze komen hem een dezer dagen installeren.

Geen ruikende kacheltjes, brandgevaar, verlengkabels, struikelpartijen EN: als het buiten 35 graden wordt is er de normal cycle !

Beitel

Tussen de spullen die ik de vorige week heb gekocht zat ook nog wat klein spul.
Dit was een echte verrassing. De verkoper had er drie, dik onder de roest en smerig, maar deze was een maat die ik nog niet had, dus toch maar meegenomen. En omdat ik vanmiddag toch aan het schuren en poetsen was heb ik ook dit kleinood een beurt gegeven. Onder de roest vandaan verscheen de naam "Erik Anton Berg, Eskilstuna, Sweden".
Voor de liefhebbers: in Zweden staat de naam E.A.Berg bekend als de "Stradivarius van de smidse".
Dit is ongetwijfeld de beste beitel die ik in huis heb.
Ik ga terug voor die andere twee, die laat ik niet ontsnappen (ik heb al opgebeld, ze liggen voor me klaar;  $2,50 per stuk).

Router

De collectie groeit. Vorige week heb ik behalve de dekenkist, de kettingzaag, een haakse slijper en een portie hout ook een tweede router bemachtigd.   Ik had al een 8mm Makita maar dit is een 12 mm. Ook Makita. De bits zijn dus een stuk dikker, sterker en stabieler.
Een natte gure zondag in Mt.Perry, dus een goeie gelegenheid om ook deze jongen ter hand te nemen en een schoonmaakbeurt te geven. Zo te zien had de vorige eigenaar daar nog nooit aandacht aan besteed. Hij ziet er weer netjes uit en werkt perfect.
Ook al mijn routerbitjes opgepoetst en een dun laagje olie. Alles klaar voor een volgende klus.

Dekenkist

Rond 1930. Dekenkist van kamfer hout. Sommige mensen vinden dit hout stinken, ik vind het lekker ruiken.
Vanmorgen blank geschuurd en in de was gezet. is het geen schoonheid?
Hij heeft een mooi plekje op de veranda.

Kloemelen (2)

En het werkt ook nog.

van hier:

Naar hier:

Ik durf te wedden dat iemand nu gaat tellen. Drie lege stopcontacten ? Er zijn 13 "dingetjes" aangesloten. De fax en de printer moeten nog. Dat maakt dus 15.

Kloemelen, maar met een doel

Ik heb eerder al eens een foto laten zien van de kabelrotzooi onder ons bureau. Los van video, audio, netwerk, antenne en telefoonkabels staan en hangen er in totaal 15 apparaten en "dingetjes" die van spanning moeten worden voorzien. Dat betekent dus een extra zooi aan verlengkabels etc.
Tijd voor een rigoreuze oplossing.
Onder het bureau in de muur zitten twee dubbele stopcontacten, elk op een aparte groep, onafhankelijk gezekerd op 20A. Ik heb dus een stopcontact-rij gemaakt bestaande uit 8 dubbele stopcontacten, verdeeld in twee groepen van elk 4 (is dus elk 8 stopcontacten). Deze twee groepen heb ik elk apart gezekerd op 10A. De individuele stopcontacten hebben elk hun eigen schakelaar. Twee kabels naar de muurcontacten en "klaar is kees".
Alles op een plaat gemonteerd die zo aan de muur kan worden geschroefd en tussen de stopcontacten uitstekende stukken triplex die fungeren als kabelgoot.
Morgen is de dag van de grote demontage en montage. Ik ben zelf ook benieuwd.

Bijltjesdag

Afgelopen zaterdag vloog mijn bijltje bijna van z'n steel. Ik had niet in de gaten dat de kop helemaal los zat. Beter opletten dus en een beetje onderhoud.
Vanmorgen de steel helemaal verwijderd, netjes bijgeschaafd en passend gemaakt. Van een mooi stukje Redgum (hardhout) een paar wiggen gezaagd en geschaafd, en daarna de zaak weer in mekaar gezet.
De steel wordt netjes in de langste richting ingezaagd en dan wordt de grote wig in de zaagsnede geklopt.
De twee kleine wiggen worden dan dwars eroverheen geplaatst. Zo hoort het en zo heb ik het gedaan.

Gluten

Gluten is een eiwit met lange ketens en dwarsverbindingen dat zorgt voor elasticiteit en sterkte in een deeg. Gluten bestaan echter niet zomaar in meel, ze moeten worden gemaakt. De twee (?)  componenten worden geactiveerd door deeg te kneden en daarna tijd te geven (rusten) om de gluten te ontwikkelen; op die manier wordt deeg elastisch en scheurt hij niet bij het uitrollen.
Je kunt de zaak forceren door extra eigeel aan het deeg toe te voegen, maar eigenlijk ben je dan gewoon deeg aan mekaar aan het plakken.
Tien minuten stevig kneden en dan een half uurtje laten rusten geeft een perfect deeg dat niet scheurt, zelfs als je het flinterdun uitrolt.
Dus Karsten, mijn advies: Keukenmachine (zonder extra ei), 10 minuten kneden en een half uurtje rusten.

Pasta de semola di grano duro

Het is in landelijk Queensland niet eenvoudig om altijd de juiste ingredienten te vinden.
Gewone bloem is geen probleem, zelfs "00" dat geschikt is om zelf pasta te draaien is nog wel te vinden. Maar echte pasta VRAAGT toch eigenlijk om "semolina" : redelijk grof gemalen Durum. Op z'n italiaans klinkt het nog veel beter: "Farina de semola di grano duro" .
Er blijkt in Australie nog een molen te bestaan die op industriele schaal semolina produceert. Probleem is dat ze in zakken van 20 en 50 kg leveren. Een beetje veel van het goede.
Een telefoontje naar de molenaar leert dat hij de semolina onderandere levert aan een Italiaans restaurant in Bundaberg. Mogelijk dat die me verder kan helpen. En ja hoor, "no problem mate, how much would you like?". 
Half om half semolina en 00 bloem, een beetje zout, een eitje, een eetlepel extra-virgin, en een klein beetje lauw water; 10 minuten kneden, een half uurtje rusten, en dan door de Imperia pasta-molen.

Dat is dus echte pasta! Eigen gedraaide tagiatelle. Lekkerrrrrrrrr.

De Veranda

Een dagje onderhoud.
Gisteren de hogedrukreiniger over de veranda, vandaag was alles kurkdroog
Tijd voor het blik olie en alle Merbau vers opgepoetst. het ziet er weer uit als nieuw.
Dankbare klus.

Kruiden

Nog een beetje afwerken, maar dan heeft het zooitje kruiden en specerijen eindelijk ook een overzichtelijk plekje.

Opa Mohren (2)

Die graveer-oefening van Pap (zie vorige post) verdient eigenlijk best wel een vervolg.

Toen ik definitief naar Australie ben vertrokken kon ik 20 kg bagage meenemen. Mijn kleren, documenten, fototoestel, kortom wat je zoal meeneemt als je "op vakantie" gaat. Meer ruimte was er niet en meer hoefde ik ook niet. Al mijn andere bezittingen zijn weggegeven of verkocht. Een aantal belangrijke zaken zoals oude negatieven, foto's, dia's zijn bij een van mijn kinderen opgeslagen.
En ik wilde van mijn beide ouders een aandenken meenemen. Van Mam is dat het bronzen kruisje dat op haar doodskist lag, van Pap is dat dit kleine stukje koper dat alles vertelt.
Het blijft boeien om dit kleinood met regelmaat te bekijken en de verhalen achter iedere inscriptie te herbeleven.
Er zit absoluut geen structuur in. Namen worden genoemd zoals ze spontaan uit zijn vingers kwamen: Betsie, Henk, Danielle, Karin, Frank, Hanneke; maar ook: Gorissen, Konig, Darius (geen idee wie dat was), Lenie, Bair, Koen (met een K), Bari, Hugo, Burgers en Koster. En dan initialen: CEM , Kx, RMC.
En tot slot, behalve allerlei streepjes en xxx, de meest idiote zaken: Pentagon, Schoolgeld, Ren je Rot, Hans en Grietje, Purree, Larie, Brrrr, Netel, Lekkur, "2+2=3" en "1x0=1" (Pap kon echt wel rekenen hoor).
Nee, meer aandenken aan Pap heb ik niet nodig.

Opa Mohren

Nee, niet mijn opa, maar mijn vader: Pap. Altijd U, nooit JE.

Voor de kleinkinderen is hij Opa Mohren, Opa Eduard.

Ik was de jongste van 4 kinderen. Eerst mijn broer, de serieuze, dan mijn oudste zus, de slimme, dan mijn andere zus, het werkezeltje en dan ik, de uitspoker van alle kattekwaad.

Pap was altijd in de weer. Hij kon alles. Gouden handjes die alles repareerden of nieuw maakten. Mam woekerde met het beperkte budget en Pap zorgde ervoor dat niks hoefde te worden aangeschaft dat hij zelf kon maken. De noodzakelijke dingen, maar vooral ook de spontane explosies in zijn creatieve brein. De schommel aan het berghok bijvoorbeeld. De waterleiding in de tuin (de vogeltjes kwamen niks te kort). Zijn -voor mij- indrukwekkendste creatie: de schrikdraad rond de voliere, gemaakt met een heftige bobine uit een auto en een schakelaartje achter het raam.

“Jan, kom eens kijken; heb je al eens een kat gelanceerd zien worden?”

Pap zorgde ervoor dat ik in toom gehouden werd. Niemand heeft meer uren met hem in het berghok doorgebracht – en later in de garage – dan ik. Garagepoorten, asbakken, lampen van kruiwagenwielen, speelgoedgarage, een draaibank om biljartques te maken, een zelfgewikkelde transformator als lasapparaat. Pap kon alles. En ik zat er boven op.

Ik heb alles van hem geleerd, behalve een ding en daar heb ik nog spijt van. Pap kon lassen als geen ander, maar dat boeide mij in die tijd niet. Ik heb nu een klein lasapparaat, maar ik kan alleen maar twee stukken ijzer aan mekaar braden, niet lassen.

Dat electrische karretje dat hij voor de kleinkinderen bouwde had accu's uit oude mijnlampen en uiteindelijk als aandrijving een ruitewisser motor uit een Mercedes. Die hadden de sterkste assen en braken niet af.

Waarom vertel ik dit alles?

Op www.reinonline.nl vertelt mijn neef Jan Rein zijn herinneringen aan Opa Mohren en zijn link naar mij. Brokje in de keel en een klein traantje.

Zoals Jan Rein al zei, Pap was een speciaal iemand.

Overigens: hij heeft ook uitgeprobeerd of je kunt graveren met een flexibele as verbonden aan een wasmachinemotor.. En ja hoor dat kan ! JR: Jouw naam staat niet op het oefenstukje, Wel die van je zus.

Hij is klaar.

Ik ben me er van bewust: ik heb veel vrije tijd. Maar...die wordt (goed?) benut.
Mijn Can Crusher is klaar.

Can Crusher

Mijn volgende project is al een eind uit de startblokken.
Het gebruik van de vuilnisbelt in Mount Perry is niet langer gratis en niet langer 7 dagen per week toegestaan. Het is dus een beetje woekeren met de ruimte in de kleine vuilnisemmer die op vrijdag wordt opgehaald. Lege blikjes nemen nogal wat ruimte in beslag -volle trouwens evenveel- en dus is een oplossing in de maak.
Hopenlijk morgen of overmorgen een demo. Dat is afhankelijk van twee lange bouten die ik nog moet zien te bemachtigen.

Slingshot

Oefening baart .....vanallerlei onzin. Maar het is wel leuk.

Stelletje zielepieten

Een beetje regen en ze weten de veranda wel te vinden.

Wat doe je op een regenachtige dag?

De TV in ons "PC hoekje" was een obstakel. Tijd voor aktie.

Jaren geleden heb ik eens een neerklapbaar schermpje gekocht om in de auto in te bouwen als een groter GPS schermpje. Dat is er dus nooit van gekomen. Dat schermpje past prima onder de boekenplank. Net groot genoeg om te kunnen zien wat op TV is terwijl we aan de PC zitten.

En wat doe je dan met de andere TV? Juist ja, op de veranda. Meer kabels en gepruts, een nette muurbeugel, en hoppa.

Streekgewest

In de jaren '90 werkte ik voor het Streekgewest Westelijke Mijnstreek in Geleen. De organisatie omvatte aan de ene kant de GGD voor de aangesloten gemeenten, inclusief de ambulanceservice, aan de andere kant onder andere de vuilverwerking voor de regio op de Storplaats Schinnen.

De hele vuilverwerking en aanverwante taken is later overgenomen door AVL en zo ben ik bij die organisatie beland tot mijn pensioen. Gebleven is in Geleen het andere deel van de organisatie, de GGD.

Waarom dit verhaal ? Wel de wereld is klein, heel klein.

Ergens in 2008 (denk ik) leerde mijn zoon Coen Elfi kennen. Waar werkte Elfi ? Juist ja, bij die GGD in Geleen. Zij kende menige voormalige collega van me.

Op een dag bij Elfi thuis zag Coen een stapel post die bestemd was voor de voormalige eigenaar van haar huis. Die post kwam nog regelmatig binnen en werd nu en dan doorgestuurd.

Wie was die vorige eigenaar? Coen's nichtje Danielle (en mijn nichtje dus ook).

De wereld is klein.

Elfi werkt sinds kort niet meer voor de GGD.

Maar vandaag kreeg ik een email van Danielle. Twee keer raden waar zij sinds 1 januari werkt.

Juist ja, bij de GGD in Geleen. Ze heeft inmiddels een aantal voormalige collega's van me leren kennen.

De wereld is HEEL klein.

Messen

Een tijdje terug schreef ik dat ik mijn keukenmessen geslepen heb.
Vanmiddag heb ik ook mijn zakmes onderhanden genomen. Ik heb mijn Izula ongeveer een half jaar geleden via internet in de USA besteld. Klein, sterk en gemaakt van kwaliteits staal. Gaat met gemak door een dik touw, een boomtak. En geen gefriemel om je zakmes open te klappen.

Motten ?

Allebei verdwenen. Twee keer raden wie ze smakelijk heeft verorberd.
Geduldig wachtend buiten op het raam totdat ze TE kort bij kwamen.

Er zaten twee motten...

....op de veranda.

Eindelijk

Het werd tijd.
Mijn messen hebben tot nu toe gewoon in een la gelegen met als gevolg dat ze altijd bot of beschadigd waren.

Alle messen zijn vandaag vlijmscherp geslepen (en met vlijmscherp bedoel ik VLIJMscherp) en ze zitten nu netjes geordend in een houtblok. Links mijn twee favoriete Sabatier's.

Geen vogeltje

Nee, geen vogeltje voor Miek. Vorige week wel een Wallabie (een klein soort kangaroo) kunnen knippen in de voortuin.

Zomaar

Een wandelende tak en een mot.

Douche

 

Het is warm in Mt. Perry. Gisteren en vandaag ruim 36 C. Een verkoelende douche buiten is niet zo moeilijk. Ik heb een van de korte palen in het keerwandje vervangen door een lange. Aan een kant heb ik een sprinkler bevestigd om de tuin te sproeien, aan de andere kant een soort douchekop. De tuinslang erop...heerlijk.

Overzicht

Op verzoek: zo ziet de voorkant er nu uit.

Agave

Twee dagen geleden kwam onze voormalige buurjongen, Elliot, ineens met de aanhanger achter de auto onze oprit in. In de kar 6 joekels van Agave's. Mam was de tuin aan het snoeien, vandaar.
Schoonheden zijn het, ruim 1 m hoog en welkom. Ze hebben al een mooi plekje.